Nan Groot Antink

doordringen tot het wezen van kleur

In de etalage van Galerie Sanaa staat een raadselachtige verzameling van grote en kleinere potten, gevuld met vloeistoffen, en dozen met wat op het eerste gezicht specerijen lijken.

1504 nan groot antink

Een verzameling natuurlijke kleurstoffen van Nan Groot Antink

Bij binnenkomst blijkt veel meer te zien. Monochrome doeken, waarvan sommige met vurenhouten omlijstingen, kleine schilderijen waarin cirkelvormen de hoofdrol spelen en aan de achterwand grote fotoafdrukken van Afrikaanse portretten. Laatstgenoemde foto’s zijn van Myriam Mihindou, het zijn intense portretten met ongebruikelijke composities. Maar het gaat nu niet om deze foto’s, ik ben in Galerie Sanaa voor het kunstenaarsgesprek met de andere exposant: Nan Groot Antink.
Zij is verantwoordelijk voor de installatie van weckpotten en ook voor de werken die, op de foto’s op de achterwand na, alle wandruimte in beslag nemen. De installatie valt niet te rijmen met haar sobere wandpresentatie, totdat je ontdekt dat al die potten zijn gevuld met de brouwsels waarmee ze haar doeken maakt. Nan Groot Antink maakt haar eigen verfstoffen van natuurlijke materialen. Ze verft en schildert haar doeken met de kleurige aftreksels van bladeren en vruchten. In de afgelopen vijfentwintig jaar raakte ze vertrouwd met alle kleurstoffen die je in de berm of in de duinen of het bos kunt aantreffen, alsmede met de chemische processen die bij de bereiding komen kijken om van een plant of een bloem de intense kleuren te maken die nu in de galerie te beleven zijn.

1504 nan groot antink indigo

Indigo, 2015

doordringen tot het wezen van kleur

In een gesprek met schrijver/adviseur Alex de Vries zette Groot Antink op zondag 29 maart uitvoerig uiteen hoe haar pad als kunstenaar is gelopen. Zij volgde in de jaren tachtig de TeHaTex in Tilburg, de toenmalige Academie voor Beeldende Vorming. TeHaTex is een afkorting van de disciplines tekenen, handvaardigheid en textiele werkvormen. Misschien is het geen toeval dat deze drie disciplines nog steeds herkenbaar zijn in haar werk. Een verblijf in China bracht haar al kort na haar opleiding op het pad van kleurrijke monochrome doeken. Nan selecteerde bij thuiskomst een negental kleuren die in haar ogen de kleuren van haar reis vertegenwoordigden, en schilderde elke kleur afzonderlijk op een vierkant doek. Zij kocht haar kleuren toen nog ‘gewoon’ in de schilderswinkel, bovendien koos zij haar kleuren nog betrekkelijk intuïtief.
Later werd ze gegrepen door de intensiteit van natuurlijke verfstoffen en wilde met deze middelen “tot het wezen van kleur doordringen”. Als een van de eerste werken ontstond een veelluik waarvan elk doek met een andere Nederlandse verfplant werd behandeld. Ze schilderde niet meer, ze vérfde (Groot Antink benadrukt dat verschil) door de doeken in kleurstof te drenken. De rangschikking van de doeken in deze Hollandse serie werd bepaald door de volgorde waarin de gebruikte planten voorkomen in de Flora van Heukels en Van Oostrom.
Tijdens een verblijf in Japan ontstonden de ideeën voor series waarin de strenge kleurcodes van kimono’s allesbepalend zijn geweest. De systematiek bleef in haar werk.

1504 Nan Groot Antink rodchenko

(geen titel, naar Rodchenko), 2006

monochromen

Voor Nan Groot Antink is abstractie een tweede natuur. Het zijn niet noodzakelijkerwijs monochrome werken die ze maakt, want naast het verven heeft Nan het schilderen niet opgegeven. In Galerie Sanaa zijn het de composities met cirkelvormen die een welkome afwisseling bieden, ze zijn geïnspireerd op Rodchenko, na een bezoek aan de Malevich-tentoonstelling een paar jaar geleden in het Stedelijk. De intense kleuren komen extra tot hun recht in deze doeken waarop de verschillende kleuren naast elkaar zijn geplaatst. Als ze ernaar wordt gevraagd, antwoordt ze: “Als ik het even niet meer weet, dan maak ik monochromen”. Dat is begrijpelijk: binnen haar oeuvre van monochrome werken, laat ze zich leiden door regels. Ze hóeft het dus ook even niet te weten. Haar regels leiden echter niet tot verstarring, want vreugdevol heeft ze een uitspraak van Marc Manders geadopteerd: “Hoe ouder ik wordt, hoe meer vrijheid ik mezelf als kunstenaar veroorloof.” En dat is voelbaar in de tentoonstelling. Het werk van Nan Groot Antink lééft.

Claire de Lune, t/m za. 25 april Nan Groot Antink en Myriam Mihindou www.galeriesanaa.nl

©LUCY 10-4-2015. Tekst: André Pielage. 

Galerie Sanaa

Claire de Lune, t/m za. 25 april
Nan Groot Antink en Myriam Mihindou
www.galeriesanaa.nl
Jansdam 2, Utrecht
wo t/m za  12-18 uur