Het einde der tijden (sluikreclame)

Column Richtje Reinsma

Een poosje geleden ontmoette ik een jongen op een feest waar nauwelijks conversatie mogelijk was. Pas toen ik later een keer met hem afsprak, hoorde ik hem voor het eerst volzinnen uitspreken. Uit een van die volzinnen maakte ik op dat hij er van overtuigd was dat er buitenaardse wezens op aarde zijn geland. Om elk misverstand uit te sluiten vroeg ik vol ongeloof: ‘So you believe in aliens?’ Het antwoord was bevestigend. Mijn hand tastte in een Pavlovreactie in mijn tas naar mijn fietssleutels. Snel deze snijboon afpoeieren, naar huis. Hij had zich niet efficiënter en definitiever kunnen diskwalificeren. 
Inmiddels geloof ik zelf in buitenaards leven. Dat wil zeggen: ik houd het bestaan van een of andere levensvorm ergens in de krochten van het heelal niet langer voor onmogelijk. Het zou me verbazen als deze levensvorm eruit zou zien als een lieve uitgedroogde pastinaak zoals E.T., of als een van de kwaadaardige robotskeletten met kwijlende kaken uit de Aliens-films. Maar het denkbeeld dat er ergens lichtjaren verderop iets aan de hand zou kunnen zijn dat op celdeling, ademhaling of afwassen lijkt, kan ik niet langer onbekommerd weglachen.
1111 Richtje scheurkalender
Mijn bekering heeft zich huiveringwekkend snel voltrokken. Ik weet precies wanneer: tijdens het kijken naar Calling E.T. van Prosper de Roos uit 2008 (gratis te bekijken op www.hollanddoc.nl). Ik bekeek deze documentaire op jacht naar bruikbare informatie voor 2012 Het Einde der Tijden: De allerlaatste scheurkalender, waar ik samen met een aantal andere mensen teksten voor heb geschreven. Deze scheurkalender is bedacht door Club Interbellum met het oog op het vergaan van de wereld volgend jaar.
 
Zoals bekend hebben de Maya’s eeuwen geleden al uitgerekend dat 2012 ons finale jaar is. Of het aan hen te wijten is of ook om andere redenen in de lucht hangt durf ik niet te zeggen, maar het is een feit dat apocalyptische theorieën op het ogenblik ontzettend populair zijn. De scenario’s lopen uiteen van goddelijke straf tot komeetinslag, van epidemie tot wisseling van de magnetische polen. Ook rekenen miljoenen mensen op de komst van buitenaards leven of de indaling van galactische revolutionaire energie. Maar of het nou op spirituele of wetenschappelijke argumenten gebaseerd wordt, per saldo blijft de uitkomst van alle voorspellingen identiek: ons bestaan hier op aarde is een aflopende zaak.
 
Om kompost te verzamelen voor de kalender verdiepte ik mij in diverse vormen van doemdenken. Zodoende kwam er aardig wat buitenaards leven op mijn pad. Ik bleef koelbloedig tot ik astronoom Seth Shostak in Calling E.T. een vurig betoog af zag steken om de aannemelijkheid van buitenaards leven duidelijk te maken. Shostak vertelt dat er meer planeten in de ruimte zijn dan zandkorrels op onze aardse stranden. Als elke goede predikant geeft hij een lesje nederigheid door te benadrukken dat de aarde een wonder van religieuze proportie zou zijn, als zij de enige planeet in het enorme universum is waar het wemelt van leven. En doorgaans neemt de wetenschap geen genoegen met wonderen, maar is geneigd te zoeken naar wetmatigheden en patronen. Het lijkt hem niet erg waarschijnlijk dat de aarde dermate afwijkt van elke andere planeet in het door ons nog nauwelijks in kaart gebrachte universum, dat alleen hier leven is ontstaan. Hij kan zich weliswaar goed voorstellen dat de precieze verschijning en omstandigheden van collega-levensvormen elders in de ruimte zijn voorstellingsvermogen te boven gaan, maar dat is voor hem nog geen reden om de mogelijkheid overboord te zetten.
 
Integendeel. Shostak is verbonden aan het Search for Extraterrestrial Intelligence Institute (SETI), dat sinds 1960 signalen uit de ruimte probeert op te vangen. Samen met andere filosofen, taalkundigen, historici, diplomaten en juristen van het SETI is hij druk bezig met de voorbereiding op een interstellaire ontmoeting. Er is een vlag ontworpen, en een intergalactische variant op Esperanto: de Lingua Cosmica.
Een van de hoofdbezigheden van het SETI is het bestuderen van transcripties van geluidsgolven die radiotelescoop Big Ear uit de ruimte heeft opgevangen, in de hoop een logisch patroon te vinden dat wijst op een communicatiecode. Heel af en toe wordt er iets dat coherent lijkt gevonden, en slaat de koorts toe. In 1997 bijvoorbeeld. Gebiologeerd staarden Shostak en zijn collega’s tot diep in de nacht naar hun schermen. Shostak vertelt dat hij volkomen de kluts kwijt was, maar gek genoeg niet kon ophouden zich zorgen te maken over triviale zaken, zoals zijn planning van de komende dagen die naar hij vreesde in het honderd zou lopen.
Het signaal bleek suggestieve ruis, het was vals alarm. Maar het geeft te denken: zelfs iemand die als wetenschapper zijn leven wijdt aan de ontdekking van buitenaardse intelligentie is er nauwelijks klaar voor. Zo is het ook met het einde der tijden. Geen weldenkend mens kan uitsluiten dat het op een dag met onze soort of planeet gedaan zal zijn, of het nou door een kernoorlog, virus of meteorietinslag zou kunnen gebeuren. Wees voorbereid, klik op onderstaande link en koop de allerlaatste scheurkalender!
 
http://voordekunst.nl/vdk/project/view/185-het-einde-der-tijden-de-allerlaatste-scheurkalender


(c) Lucy, 16 november 2011
Richtje Reinsma is beeldend kunstenaar en maakt ook deel uit van het kunstenaars-collectief Het Harde Potlood.
www.hethardepotlood.nl

Bestel de scheurkalender

Op 21 december 2012 vergaat de wereld. Om je te begeleiden in dit laatste jaar, presenteert Club Interbellum: De Allerlaatste Scheurkalender. Bestel 'm nu >>