Rabi Koria (1988) studeerde in 2015 af aan de HKU, Fine Art en meteen in hetzelfde jaar won hij de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst met zijn verfrissende herinterpretatie van een tegeltableau. Op eenvoudige vierkante badkamertegels schildert hij met olieverf de meest wonderlijke taferelen. Een zeegezicht op een tegel van 15x15 voelt alsof je op het strand staat. In grotere vlakken speelt hij met het ritme van de tegels, die soms samen één beeld vormen of uiteenvallen in verschillende beelden naast elkaar. In sommige werken heeft elke tegel een eigen vorm of een enkele penseelstreek, als een abstract handschrift dat zich in regels aaneen rijgt. Dan weer vormen blokken van een aantal tegels samen een beeld en zweven er zwierige lijnen naast of omheen. Soms zet hij de tegels aan de rand in als een lijst om een centrale voorstelling. Maar het kan ook gebeuren dat hij het hele ritme van de tegels laat voor wat het is, dwars over dat dwingende patroon heen schildert en de collage van beelden juist net over het grid heen laat vallen.
Zo valt ook de inhoud van de collages net over de grens van verschillende werelden. Zowel inhoudelijk als in vorm. Deels abstract, deels meer realistisch. Huiselijke elementen, wolkenluchten, een landschap, een rechthoek, een lijn, een kleur. Het is een fragmentarisch beeld dat toch een verhaal vertelt. Een beeld dat verschillende tradities moeiteloos bij elkaar brengt. Een enorme rijkdom aan beeldfragmenten en combinaties. De veelheid van beelden online, de traditie van de schilderkunst, oosterse kalligrafie en ornamenten, hemel en aarde, oorlog en vrede. Rabi’s ouders vluchtten uit Syrië in 1993, toen hij vijf was. Hij groeide op in Nederland. Zijn roots zijn altijd aanwezig in het werk. In zwierige kalligrafie, in kleuren en motieven uit Syrië, in fragmenten van een landschap. In kapot geschoten steden. En in het tegeltableau zelf, dat een lange traditie heeft in de Syrische cultuur. Tegelijk misstaat een tegeltableau ook in de Nederlandse cultuur niet, mooi hoe dat samenkomt in zijn werk.
Een nadeel van zijn prachtige tegeltableaus is wel dat ze zwaar zijn. Ik herinner me een tentoonstelling in Brussel - Royal Club, met alle HKU alumni die ooit genomineerd waren voor de koninklijke prijs, een lijst die intussen alweer langer is - waar we het nauwelijks te tillen Raqqa een plaats moesten geven. De technische dienst had daar een flinke kluif aan. Wel een prachtig werk overigens. De stad Raqqa was destijds - februari 2016 - dagelijks in het nieuws en niet een woord dat je verwacht tegen te komen in een tentoonstelling van hedendaagse schilderkunst. Of juist wel. In de handen van Rabi werd het iets moois. Een herhalend ritme van penseelstreken. Twaalf keer acht tegels. Elke tegel net iets anders dan de vorige. Rechts een donker blok, met een zwerm meteorieten zou je willen zeggen, maar ik vrees dat het meer met een bombardement te maken heeft. Toch schuilt er hoop in het werk, misschien juist door de herhaling en het ritme.
In de jaren die volgden werd het alleen maar beter. Diverser, spannender, kleurrijker. Of juist ineens weer heel sober en minimaal. Zijn werk vond een weg naar vele tentoonstellingen en collecties. Het was nog lang niet op in dat grote, lichte atelier ergens op een bedrijventerrein in Overvecht, de muziek hard aan. Helaas maakte ziekte te vroeg een eind aan deze stroom van beelden. Rabi Koria was een fantastisch schilder en een hele leuke jongen, die overal enorm gemist gaat worden.
© LUCY, 29-10-2022 tekst Marjolein Sponselee