Het einde van de beperkte troepradius

op atelierbezoek bij Anne Forest

Anne Forest droomt van een atelier waar ze de kwasten aan de muur kan schoonvegen.
1112 atelier anne forst werkplek2

Op zolder

‘Ik vraag me af hoeveel er van ons zijn, jonge kunstenaars op zolder . . .’ Sinds juli van dit jaar kan Anne Forest niet meer uitpakken met meters doek en druipende verf zoals ze deed voor haar eindexamenexpositie bij de Haagse Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten. Net als Wouter van Schaik werkt ze bij gebrek aan een atelier al een aantal maanden thuis. In haar zolderappartement net buiten het centrum van Utrecht ontbreken de voor haar doeken noodzakelijke rechte wanden en de mogelijkheid om haar kwast aan de muur af te vegen.
Enigszins beschroomd loop ik achter Anne aan de slaapkamer in naar haar werkplek. Onder het zolderraam, gevangen tussen de schuine wand en een klein, zwart bureau staat een plaat hardboard op een ezel. Het witte paneel draagt een eenvoudige lijntekening van een vrouw met een geplooide kraag. De gebutste en gehavende hardboardplaten heeft Anne bij haar vertrek van de KABK meegesmokkeld. De onvoorspelbare oppervlaktestructuur maakt het tweedehands board voor haar interessant. Licht geschuurd en geschilderd functioneren ze als waardige, maar compacte tegenhangers van de onconventionele, loshangende doeken uit de academietijd. 
1112 atelier anne forest schilderij 3
1112 atelier anne forest schilderij 4

Onvoorspelbaar schilderen

Hoewel het beeld al grotendeels in haar hoofd bestaat voordat ze aan een schilderij begint, zocht Anne bij de doeken het experiment nog wel op tijdens het schilderen. Door veel water te gebruiken, bracht ze een onvoorspelbare factor in haar werk: ‘Ik ontdekte bijvoorbeeld hoe ik, door delen van het doek op de grond te leggen, kon spelen met de richting en daarmee de tekening van het water.’ In haar kleine werkhoekje op de slaapkamer heeft ze haar troepradius heel klein gemaakt; Anne geeft de verf nauwelijks de kans te ontsnappen aan de afmetingen van het bureautje, laat staan van het schilderij. 

De tekeningen waarmee al haar schilderijen beginnen, maakt Anne bij voorkeur rechtstreeks op doek of paneel. ‘De eerste tekening is bijna altijd de beste. Als ik soms op een andere plek een kleine schets maak, wordt de ‘echte’ bijna nooit meer zo goed. Ik geloof heel erg in momentum.’ Geboren als tekenaar, heeft Anne pas de afgelopen drie jaar leren schilderen. Nu ze noodgedwongen wat meer ingetogen werk maakt, heeft ze een soort tussenweg gevonden: ‘De paneelwerken voelen wel een beetje alsof ik aan het tekenen ben.’ 

1112 atelier anne forest paneel 1
Anne Forest, Margareta, acryl op spaanplaat, 2011
1112 atelier anne forest paneel 2
Anne Forest, Anguissola, acryl op spaanplaat, 2011

Controlfreak

De ruimte om te experimenteren en grote gebaren te maken mist ze thuis echter wel. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. De veilige omgeving maakt dat haar neiging om controle te houden groeit. ‘Een ateliergebouw waarin meerdere mensen aan het werk zijn, creëert een heel andere mindset. Het gevoel dat er iemand over je schouder meekijkt, ervaar ik als lekkere werkdruk.’  
 
En dat komt goed uit: de sleutel van haar nieuwe werkplek brandt vers in haar jaszak. Geen loft van tientallen vierkante meters die Anne idealiter zou betrekken, zodat ze haar werk om zich heen kan hebben tijdens het schilderen. Maar wel een lekker hok van drie bij vier meter in een oud schoolgebouw waarin ze zoveel troep kan maken als ze wil en ‘ik mijn controlfreak weer wat los kan laten.’ En waar ze bovendien, ah ja, wat een heerlijkheid, haar kwasten weer aan de muur af kan vegen.  

(c) Lucy, 7-12-2012. Tekst: Jantine Kremer 
1112 atelier anne forest verf

Het atelier

Jantine Kremer bezoekt elke maand een kunstenaar uit het kunstenaarsbestand van het CBKU.