Leonard van Munster legt uit dat het werk voor hem meerdere betekenissen heeft. ‘Voor mij persoonlijk is dat kamperen een jeugdherinnering. Maar er zit ook een collectief nostalgisch aspect in. Zoals je ziet zijn het allemaal jaren '70 tenten, en in die tijd betekende kamperen een tijdelijke ontsnapping aan de stad. Tegenwoordig zijn campings op bijvoorbeeld de populaire Waddeneilanden geen idyllische toevluchtplekken meer. Het zijn op zichzelf kleine, drukke steden geworden.’
De relatie met de stad zelf is het meest dwingend. ‘Voorbijgangers voelen het feilloos aan. Als ik hier aan het werk ben vragen sommigen of het kunstwerk te maken heeft met de verdichting van onze steden.’
Het idee voor een werk op of aan een steiger is ontstaan in opdracht van 60 layers of cake foundation. Voor hun project Façade vroegen ze kunstenaars en fotografen om iets te maken dat het saaie steigerdoek kan vervangen, en dat tegelijkertijd een visuele boodschap in zich draagt. Dat Van Munster altijd ruimtelijk werkt hoefde geen belemmering te zijn.
De eerste versie maakte hij voor een grachtenpand op de Amsterdamse wallen, dat nog vijf meter hoger is dan het pand in de Schoutenstraat. Een prachtlocatie volgens de kunstenaar, ook vanwege de architectonische dichtheid van het Amsterdamse centrum, dat de betekenis van het werk versterkt. Het was er maar vier dagen te zien, maar Galerie 10 bood -getipt door Mo Lewis- de gelegenheid om het werk in Utrecht opnieuw op te bouwen.
Intussen werkt Van Munster alweer aan zijn nieuwste project, het derde werk in de serie Under Heaven. In zijn eigen stadsdeel Geuzenveld gaat een restruimte op de schop. De plek wordt begrensd door de betonnen hemboogzone van Sloterdijk en door schooltuintjes. En er zit een hoog talud in. De grootste angst van de deelgemeente is dat het een hangplek wordt en daarom wil ze er een vijver maken.
Eerder stelde Van Munster het naastgelegen stadsdeel voor om een oase te maken onder de A10. Die is er gekomen en het werk mag jarenlang blijven. Ook nu deed hij een voorstel aan de gemeente. Als er een vijver moest komen, kon hij er dan een eiland in maken? Dat eiland moet een groot verlangen uitstralen. Van Munster denkt aan een eeuwig bloeiende Japanse Kers, en aan een berg met een witte top. Het Amsterdams Fonds voor de Kunst probeert het project via crowdfunding te realiseren. 43% van het benodigde budget is al door het publiek gedoneerd.
Camping Vertical heeft net als de werken in de serie Under Heaven de kenmerken van een onbereikbare idylle. Net zo min als er op de camping ooit iemand kan kamperen is ook de oase – die enkel uit plastic bestaat - niet meer dan schijn. Dat maakt de vrolijk ogende werken tragisch. Wat een geluk dat die treurnis onder dikke lagen plastic en tentzeil zit verstopt.
(c) Lucy, 10-10-2010. Tekst: Véronique Hoedemakers
De relatie met de stad zelf is het meest dwingend. ‘Voorbijgangers voelen het feilloos aan. Als ik hier aan het werk ben vragen sommigen of het kunstwerk te maken heeft met de verdichting van onze steden.’
Het idee voor een werk op of aan een steiger is ontstaan in opdracht van 60 layers of cake foundation. Voor hun project Façade vroegen ze kunstenaars en fotografen om iets te maken dat het saaie steigerdoek kan vervangen, en dat tegelijkertijd een visuele boodschap in zich draagt. Dat Van Munster altijd ruimtelijk werkt hoefde geen belemmering te zijn.
De eerste versie maakte hij voor een grachtenpand op de Amsterdamse wallen, dat nog vijf meter hoger is dan het pand in de Schoutenstraat. Een prachtlocatie volgens de kunstenaar, ook vanwege de architectonische dichtheid van het Amsterdamse centrum, dat de betekenis van het werk versterkt. Het was er maar vier dagen te zien, maar Galerie 10 bood -getipt door Mo Lewis- de gelegenheid om het werk in Utrecht opnieuw op te bouwen.
Intussen werkt Van Munster alweer aan zijn nieuwste project, het derde werk in de serie Under Heaven. In zijn eigen stadsdeel Geuzenveld gaat een restruimte op de schop. De plek wordt begrensd door de betonnen hemboogzone van Sloterdijk en door schooltuintjes. En er zit een hoog talud in. De grootste angst van de deelgemeente is dat het een hangplek wordt en daarom wil ze er een vijver maken.
Eerder stelde Van Munster het naastgelegen stadsdeel voor om een oase te maken onder de A10. Die is er gekomen en het werk mag jarenlang blijven. Ook nu deed hij een voorstel aan de gemeente. Als er een vijver moest komen, kon hij er dan een eiland in maken? Dat eiland moet een groot verlangen uitstralen. Van Munster denkt aan een eeuwig bloeiende Japanse Kers, en aan een berg met een witte top. Het Amsterdams Fonds voor de Kunst probeert het project via crowdfunding te realiseren. 43% van het benodigde budget is al door het publiek gedoneerd.
Camping Vertical heeft net als de werken in de serie Under Heaven de kenmerken van een onbereikbare idylle. Net zo min als er op de camping ooit iemand kan kamperen is ook de oase – die enkel uit plastic bestaat - niet meer dan schijn. Dat maakt de vrolijk ogende werken tragisch. Wat een geluk dat die treurnis onder dikke lagen plastic en tentzeil zit verstopt.
(c) Lucy, 10-10-2010. Tekst: Véronique Hoedemakers