Eindelijk weer een atelier!
Zeist, 19 februari 2019
Jop Vissers Vorstenbosch leidt me rond. Sinds vorige week kan hij dit zijn atelier noemen. Eindelijk. Samen met Jonas Wijtenburg, Vincent de Boer en Arne Boon heeft hij deze shelter op de vliegbasis in gebruik. Waar ze nu gewoon weer aan het werk kunnen, na maanden van verbouwen. Jop heeft intussen al bijna een jaar niet geschilderd, al zijn tijd ging naar het realiseren van een nieuwe atelier. Na de sloop van Das Spectrum kostte het heel wat moeite een nieuwe locatie te vinden waar grote ateliers mogelijk waren. En dat is niet het enige, de lege hangar vergde van de vier ook een forse financiële investering om er een goede werkruimte van te maken. Want meer dan een grote lege koude loods kregen ze niet, de rest moesten ze zelf doen. Nu is de basis gereed en komen ze eindelijk weer aan hun eigen werk toe.
Het is een gouden plek met enorm veel ruimte en weinig afleiding. Tien jaar kunnen ze hier zeker blijven, en dat maakt het de investering waard. Het is een jongensdroom die uitkwam, maar dat ging zeker niet vanzelf. Lange tijd was deze droom een nachtmerrie waaraan geen einde leek te komen. Eindeloos veel gesprekken met gemeente Utrecht en andere partijen waren nodig. Daarin bleek atelierbeheerder De Plaatsmaker een goede partner. Alleen met een enorm doorzettingsvermogen, vuisten op tafel en hard werken is het uiteindelijk gelukt.
Binnenin is de ruimte in vieren gedeeld en elk heeft daarin een eigen atelier gebouwd. Vincent laste vier containers aan elkaar, Arne bouwde een ruimte in drie delen met een zaagtanddak voor extra licht. Jonas kocht een oude visserskroeg in Enkhuizen en plaatste die achterin de hangar. En Jop haalde ergens een paar oude glazen rookcabines op en bouwde er een atelier aan vast en overheen. Zijn werkruimte heeft uitklapbare wanden waarmee hij de ruimte tot drie keer zo groot kan maken. Allemaal zelf bedacht en gebouwd. Het is nog niet af, maar ver genoeg om weer te kunnen schilderen, want daar gaat het uiteindelijk om. In het atelier hangt een aantal zeegezichten waar Jop aan werkt. Geschilderd met lak op plexiglas, waarbij hij een deel van de verf ook weer wegkrast of schuurt. Achter het plexiglas zit een lichtbak met tl's. Dat voegt een zakelijk raster toe aan het beeld, maar zorgt er ook voor dat het lijkt alsof er zonlicht over de golven danst. Een grote variant op deze werken krijgt een plek in de nieuwe bibliotheek op het Neude. In opdracht van de gemeente realiseert Jop komend jaar een permanent werk in het gebouw. Het wordt een transparant werk over twee verdiepingen, voor een raampartij naast de trap. Als je de trap oploopt verandert het beeld door de plexiglas lamellen die haaks op het schilderij bevestigd zijn. Schilderkunst met een ruimtelijke component die het kijken intensiveert, zoals hij dat vaker doet.
De vier ateliers hebben elk een eigen identiteit. Vincent heeft een grote open ruimte waarin hij zijn kalligrafische tekeningen maakt. Het nostalgische visserscafé van Jonas is nu vooral een grote houtwerkplaats, later komt er nog een kantoor/schone werkruimte bovenop. Arne zette zijn ontwerptalent in voor zijn eigen atelier, dat een kleine fabriek lijkt in drie delen: een kantoor, een bouwruimte en een zaagruimte. Door de ramen in het zaagtanddak heeft hij overal daglicht. Ook het domein van Jop bestaat uit verschillende ruimtes, met grote en kleine werkplekken, opslag en kantoor.
Het is alsof er een klein dorpje in de hangar is neergezet, met straten en lege ruimte tussen de ateliers. Er zijn nog plannen voor een (eet)keuken, een terras, een muurtje hier en daar. .. Maar eerst wil iedereen gewoon weer aan het werk. Ze zijn tenslotte kunstenaar en geen bouwvakker. Zeer benieuwd naar wat hier de komende jaren tot stand komt nu dat weer alle ruimte krijgt!
http://jopvissersvorstenbosch.nl
© LUCY, 6-3-2019. Tekst Marjolein Sponselee, foto's auteur en Jop Vissers Vorstenbosch