Rijmend ritme
Van der Goots wolf komt achter een raster van gele lemniscaat-stempels kalm op de toeschouwer af. Net als bij het kleinere Wolf (squares), een wolf omringt door rechthoekige stickertjes, lijkt de repetitie van de vorm de ritmische gang van het dier na te bootsen. Dit ritme in haar tekeningen vormde voor de galeriehouders een belangrijke reden om haar bij deze tentoonstelling te betrekken. Het rijmt met de stofpatronen die Polderman kiest en in eindeloze reeksen details aaneenrijgt tot fantastische figuren. Zo blijkt haar Paard bij nadere inspectie vrouwenbenen te hebben en ligt er op de schouder van de buste Drie nog een derde hoofdje. Dat het af en toe anatomisch vreemd is, hindert niet.
Wat wel enigszins hindert zijn Poldermans papieren collages. De behaagzucht die ze in haar textielsculpturen aan de dag legt, vergeef je haar onmiddellijk in de rijkdom van kleuren en texturen die deze bieden. Bij de minder interessant gekleurde knipsels worden combinaties van aapjes en zonovergoten bossen echter te anekdotisch. Wat een verschil met de vlag die er naast hangt; balancerend tussen feestelijkheid en zwaarmoedigheid, laat Polderman mogelijke verhalen zweven.
Wat wel enigszins hindert zijn Poldermans papieren collages. De behaagzucht die ze in haar textielsculpturen aan de dag legt, vergeef je haar onmiddellijk in de rijkdom van kleuren en texturen die deze bieden. Bij de minder interessant gekleurde knipsels worden combinaties van aapjes en zonovergoten bossen echter te anekdotisch. Wat een verschil met de vlag die er naast hangt; balancerend tussen feestelijkheid en zwaarmoedigheid, laat Polderman mogelijke verhalen zweven.
Vallen of vliegen
Net als een jaar geleden combineert Sanaa het werk van Polderman met dat van Omar Ba. Ze delen een liefde voor tactiliteit en de opeenstapeling van details tot een groots geheel. Ba is recent op klein formaat gaan werken en van deze bescheiden schilderijen worden er drie getoond. Op zwart geschilderd karton combineert hij fragiele lijntekeningen met uiterst fijn geschilderde veren en schematisch weergegeven bladvormen. Bij Move in a county of the past 3 laat hij ons door een stervormig gat in het verendek twee rode acrobaten gadeslaan, waarvan de een op de schouders van de andere probeert te klimmen. Evenals de vlag van Polderman roept dit werk een prachtig spanningsveld op tussen vallen en vliegen, tussen naar beneden getrokken en opgetild worden.
Geknipt
Ook Van der Goots meest recente werk, achterin de galerie, laat je wat onvast op je benen achter. Met Escape, een uitgeknipte wolf die uit zijn restvorm omlaag hangt, worden we gewaarschuwd; Van der Goot houdt ze niet langer gevangen in een raster, zij verlaten het platte vlak! Of toch niet? De meer dan manshoge, fenomenale Composition with paper wolves waarin drie schijnbaar geknipte wolven uit het papier naar je toe lijken te krullen, blijkt toch echt een tekening te zijn.
En voor je het weet sta je als een bijziende mol naar een tekening te turen op zoek naar de details van de techniek en de grens tussen de dimensies. Misschien zit de ambiguïteit van de getoonde werken wel vooral in het opzoeken en overschrijden van de grenzen en, in een moeite door, het meetrekken van de kijker.
(c) Lucy, 27 april 2012. Tekst: Jantine Kremer
En voor je het weet sta je als een bijziende mol naar een tekening te turen op zoek naar de details van de techniek en de grens tussen de dimensies. Misschien zit de ambiguïteit van de getoonde werken wel vooral in het opzoeken en overschrijden van de grenzen en, in een moeite door, het meetrekken van de kijker.
(c) Lucy, 27 april 2012. Tekst: Jantine Kremer
