Vreemde verhalen
Net als voorgaande jaren zijn acht kunstenaars uitgenodigd door het driekoppige curatorenteam om site specific werk te maken. Los van het thema Jump the Fence lijken veel van de kunstenaars zich hebben laten inspireren door de geënsceneerdheid van deze bosachtige landschapstuin. De plek wordt een decor voor raadselachtige gebeurtenissen en verhalen die net zijn afgelopen of juist op het punt staan te beginnen als jij als argeloze bezoeker komt aanlopen. Op welk doel is de ovale raket van Ole Nieling gericht? Hoe is het met Paul Segers' ruimtereiziger afgelopen? Hoeveel eindeloos politiek geharrewar is er aan Elias Cafmeyers stukje België in de Paltz voorafgegaan? En hoe komt toch die vergulde winkelwagen in de vijver? Associaties met dronken en baldadige koningskinderen dringen zich op bij dit werk van Bram Kuypers.
Dreiging
Een eindje verderop, eenzaam tussen de bomen staat de zwart styrofoamen, hoekige folly van Heidi Linck. Geïnspireerd op de betonnen observatieposten die op steenworp afstand bij voormalig militaire vliegbasis Soesterberg te vinden zijn, verhinderen de hoge kijkgaten en het gebrek aan een in- of uitgang het zicht op de binnenkant, waar zich zomaar een angstig wezen of een gevaarlijke geweldenaar zou kunnen verbergen. Moet ik redden of rennen? En hoe zit het met het tuinhuisje dat Joyce Overheul inrichtte als de post van een bewaker, die zijn of haar bureau net heeft verlaten, aantekeningen en brandend lampje achterlatend, het restje koffie opdrogend onderin de plastic beker. De zes schermen tonen fragmenten opgenomen door de wildcamera’s op het landgoed, met voorbijsnellende dassen en een zich aan het vijverwater lavend hert. Wat voeren zij in hun schild? Is er reden tot ingrijpen?
Aanbellen
Het sterkste gevoel niet op de plek - of de tijd - te zijn waar het allemaal gebeurt, roept kunstenaar en theatermaker Peter Zegveld op. Als je vanaf het startpunt van de route keurig de bordjes volgt, stuit je op een gesloten deur. Na het aanbellen, komt niemand open doen. In de verte klinken kinderstemmen, zonnig en blij en opgewonden weerkaatsend tegen het schoolgebouw en het plein, een verlangen oproepend om daar bij te zijn.
Met evenveel fascinatie voor wat geluiden kunnen oproepen haalt Elise ’t Hart je aan de andere kant van het landgoed weer volledig bij het hier en nu door je aandacht te vestigen op de knappende takjes onder je voeten. En de stilte die ertussen hangt.
De PaltzBiënnale is voor publiek geopend tussen 11.00- 18.00 uur op vrijdag, zaterdag en zondag t/m 3 juli 2022.
Bekijk en lees via www.paltzbiennale.nl de korte films van de kunstenaars en de blogs van Lucette ter Borg.
© LUCY 9-6-2022. tekst: Jantine Kremer (foto's Jantine Kremer en Marjolein Sponselee)