Hoewel Kruithof ook werk maakt waar de mens geen directe rol in speelt, is ze gefascineerd door menselijk gedrag. Dat gegeven vormde bijvoorbeeld de kern van de portretserie Becoming Blue. Voor een blauwe achtergrond werden mensen, gekleed in blauw, gefotografeerd tijdens een moment van stress. De ongemakkelijke gezichtsuitdrukkingen van de geportretteerden en het rustgevende blauw waarin ze zijn gehuld zorgen voor een opmerkelijk contrast. Haar Daily Exhaustion, een reeks zelfportretten die ze presenteerde in krantvorm, gaat over de uitputting die de westerse mens dagelijks ervaart. Kruithof putte zich voorafgaand aan de foto’s fysiek uit door te gaan spinnen (indoor cycling) om zichzelf vervolgens vermoeid op de gevoelige plaat vast te leggen.
Verjaardagsfeesten voor patiënten
Sporten, en vooral hardlopen, maakt nog steeds deel uit van haar dagelijkse routine, getuige een aansporend briefje op een van de vele ramen van het paviljoen. Ook hangen en liggen her en der feestslingers: een aanwijzing voor haar huidige werk, blijkt al snel. Voor de drie maanden dat ze in Den Dolder werkt heeft Kruithof namelijk een sociaal project bedacht: ze organiseert verjaardagsfeesten voor psychiatrische patiënten. Het idee kwam voort uit het feit dat haar oma jarenlang op de gesloten afdeling van een psychiatrische instelling woonde. Daar, en vervolgens ook in Den Dolder, zag Kruithof dat mensen vereenzaamden, in een isolement raakten. “Er kwam vaak niemand op hun verjaardag, zelfs hun eigen kinderen niet.” Ze besloot de patiënten van Altrecht te betrekken bij haar project en zo voor een aantal van hen dat patroon te doorbreken.
“De eis was dat ze jarig moesten zijn in de periode dat ik hier werk,” vertelt Kruithof. “Zo heb ik tien mensen gekozen – of zover gekregen om mee te werken – die ik interviewde. Ik vraag ze bijvoorbeeld naar hun verjaardagswens, die ik vervolgens uit laat komen op hun feestje.” De wensen bleken enorm te variëren: “De een wilde toastjes met haring en jus op zijn feest, een ander wilde fotograferen. Met hem zijn we een hele dag op stap geweest met een professionele camera. Weer iemand anders wilde muziek, dus heb ik voor een platenspeler gezorgd.” Ook kozen ze hun lievelingskleur, want kleur is een veelzeggend gegeven voor Kruithof: “Gevoel en kleur horen bij elkaar. Kleur heeft in kunsthistorisch opzicht vaak een betekenis, maar het heeft ook invloed op de menselijke ziel. In de inrichting zie je dat ook sterk terug in de kleuren die de muren van de verschillende afdelingen hebben.” Aan het eind van het project zal de kunstenares de ‘LANG ZAL ZE LEVEN krant’ uitbrengen, waarin onder andere portretfoto’s van de lachende jarigen worden gedrukt.
“De eis was dat ze jarig moesten zijn in de periode dat ik hier werk,” vertelt Kruithof. “Zo heb ik tien mensen gekozen – of zover gekregen om mee te werken – die ik interviewde. Ik vraag ze bijvoorbeeld naar hun verjaardagswens, die ik vervolgens uit laat komen op hun feestje.” De wensen bleken enorm te variëren: “De een wilde toastjes met haring en jus op zijn feest, een ander wilde fotograferen. Met hem zijn we een hele dag op stap geweest met een professionele camera. Weer iemand anders wilde muziek, dus heb ik voor een platenspeler gezorgd.” Ook kozen ze hun lievelingskleur, want kleur is een veelzeggend gegeven voor Kruithof: “Gevoel en kleur horen bij elkaar. Kleur heeft in kunsthistorisch opzicht vaak een betekenis, maar het heeft ook invloed op de menselijke ziel. In de inrichting zie je dat ook sterk terug in de kleuren die de muren van de verschillende afdelingen hebben.” Aan het eind van het project zal de kunstenares de ‘LANG ZAL ZE LEVEN krant’ uitbrengen, waarin onder andere portretfoto’s van de lachende jarigen worden gedrukt.
Fotografie is niet alleen een belangrijk medium in het oeuvre van Kruithof; het is tegelijkertijd een terugkerend onderwerp. Voor Fragmented Entity verknipte ze haar hele archief van analoog afgedrukte foto’s. Daarmee haalde ze het narratieve aspect weg, dat vaak zo nauw verbonden is aan de fotografie. De overgebleven stukken papier verwerkte ze onder andere in twee video’s, nieuwe foto’s en driedimensionale objecten. Kruithof: “Je zou het kunnen uitleggen als het ontleden van het medium fotografie. Maar voor mijzelf gaat het vooral over het loslaten van emoties en herinneringen.” Fragmented Entity was tijdens Art Rotterdam te zien in de stand van Galerie Adler. Kruithof werd genomineerd voor de Illy Art Prize en hoewel ze niet won, werd haar werk wel bekroond met de publieksprijs. Kruithof: “Dit was de eerste keer dat mijn werk te zien was op een beurs. Een heel goed begin dus!”
(c) LUCY 8-3-2011. Tekst: Merel van den Nieuwenhof
(c) LUCY 8-3-2011. Tekst: Merel van den Nieuwenhof