Alle geluiden verzameld
Geluid, we worden er continu mee omringd; met het zachte geroezemoes van mensen, het getik van de regen, een zoemende koelkast, een ratelende verwarming, het razende verkeer. Veelal luisteren we niet (meer) bewust en verdwijnen vertrouwde geluiden naar de achtergrond. Sta dan maar eens stil in de stad en luister eens bewust. Laat dat nou juist zijn wat Petra Neurink deed voor haar expositie in Moira. Voor Gerausmacherei nam ze op verschillende kenmerkende plaatsen in de stad Utrecht geluid op, zoals het herkenbare geratel van het blauwe bord op het treinstation van Utrecht Centraal. Ook geluiden in de directe omgeving en in Moira zelf laat Neurink horen. Dit omgevingsgeluid wurmt zich als het ware naar binnen om samen te komen in een nieuwe vorm en context. Om dit te bereiken combineerde ze twee werken: het ‘pvc-buizenstelsel’ en ‘geluidsschilderijen’.
De alledaagse schoonheid
De titel van de expositie ontleende ze aan de term ‘Gerausmacher’, de persoon die vroeger bij een hoorspel live geluidseffecten verzorgde zoals voetstappen, galopperende paarden en dichtslaande deuren. De naam Gerausmacherei staat voor haar symbool om op een subtiele manier dingen onder de aandacht te brengen. ‘Ik vind het jammer wanneer het alledaagse, het altijd aanwezige, zo vanzelfsprekend wordt, dat we voorbij gaan aan de schoonheid ervan’, vertelt Neurink. De geluidsschilderijen - een soort grote geluidsboxen in sprekende kleuren - zijn voor haar een zoektocht naar wat vorm en kleur doet met onze perceptie van geluid. Neurink is, net als veel hedendaagse geluidskunstenaars als Edwin van der Heide en Aernoudt Jacobs, bezig met de vraag hoe geluid zich verhoudt tot zijn omgeving en tot ons. En in het bijzonder hoe geluid op een fysieke, ruimtelijke en emotionele manier uitgedrukt kan worden. Neurink hoopt dat haar werk mensen prikkelt om bewust naar de omgeving te gaan luisteren én kijken. Kom naar Moira en laat de dagelijkse routine een nieuwe impuls krijgen.
© Lucy, 17-10-2011. Tekst: Esther de Graaff
© Lucy, 17-10-2011. Tekst: Esther de Graaff