De tuin als mondkapje

Voor Tamar Frank was beschermen en afschermen het uitgangspunt voor haar bijdrage. ’Omdat afweren - vanwege corona en lockdown - een van de thema’s was had ik al meteen het idee om een scherm van draden te maken om een huis. Ik zocht daarvoor een huis met balkon, liefst met een trapeziumvorm omdat je dan echt het gevoel van een scherm heb.’ Het bleek niet eenvoudig zoiets te vinden, veel tuinen waren niet diep genoeg of niet leeg genoeg om een scherm te kunnen maken. De gevonden locatie is de tuin van een kantoorpand van Wandelnet en Fietsplatform, waar ze enthousiast werd ontvangen en die zelfs nog een struik snoeiden om ruimte te maken. Frank maakt ruimtelijke tekeningen van licht en draad, vaak ook buiten en in de openbare ruimte. Zo heeft ze een groot lichtwerk onder het ecoduct op de A1 bij Laren. Met draadwerken en lichtbundels maakt ze vlakken en vormen in de ruimte. Hier komen beide samen.
Frank spande vanaf het balkon dik visdraad in een gelijkmatig patroon in banen naar beneden. Het lijkt een logisch vervolg op de lijnen van het hekwerk van het balkon. ‘Ik wil het werk altijd integreren, zodat het lijkt alsof het onderdeel is van de omgeving.’ Mooi is het verschil in effect overdag en ’s avonds. Overdag is het draadwerk subtiel aanwezig, je ziet meer de losse draden. ’s Avonds schijnen blacklights op de fluorescerende draden, waardoor het oplicht en zich meer als scherm voordoet. Bijna science fiction, een Lightshield dat het huis beschermt.

Bas Oussoren speelt eveneens met het thema scherm. En met het idee van kijken bekeken worden. Want er zit ook iets tegenstrijdigs in deze route: het nodigt mensen uit nadrukkelijk voor je raam te gaan staan en jouw privéruimte in te kijken. Zijn sculptuur in de tuin van Paulus Buyslaan 10 weg lijkt op een kamerscherm dat is opgebouwd uit planken en betonnen tuinelementen en is strategisch geplaatst voor het raam. Om teveel inkijk te voorkomen.
Oussoren studeerde in 2021 af aan de HKU met hekwerken en muurtjes met vreemde details. Toeval? Of wellicht omdat er toen ook een lockdown was? Oussoren: ‘Misschien komt het omdat ik veel uit mijn directe omgeving haal. Veel van mijn werk komt voort uit buiten lopen en rondkijken, dingen tegenkomen die niet mooi zijn maar me toch opvallen.’ Materiaal en techniek spelen altijd een rol in zijn werk. Zo speelt hij met trompe l’oeuil effecten om met een bepaald materiaal iets anders na te bootsen. In dit werk bijvoorbeeld de betonnen elementen waar het scherm op rust: hij maakte ze van keramiek. Het houten scherm is zonder schroeven in elkaar gezet. In feite een heel inefficiënte manier om een functioneel element te maken. Alles is verstek gezaagd en gelijmd in een soort harmonicavorm, als een papieren slinger die je uit kunt trekken en in elkaar kunt vouwen. Leunend op keramiek.
Het werk heeft een wat vreemde titel: Boredom is a crime. De zin is een fragment uit een songtekst vertelt Oussoren. Een vrije associatie ook die iets te maken heeft met de betonblokken die hij niet alleen uit tuinen kent, maar ook uit andere situaties: als de wielen van je auto gejat worden, zetten ze er vaak zo’n blok onder. Zo zijn er altijd weer verschillende manier om naar een werk te kijken. En het loont de moeite iets van de andere kant te kijken. Ook letterlijk. Oussoren was zich zeer bewust van het perspectief van de bewoners en zorgde ervoor dat het werk ook vanuit hun positie interessant zou zijn om te zien. Want let wel: u kijkt niet alleen de tuin in van de bewoners... zij kijken ook terug.

InTuinen, t/m 16 januari 2022
Op loopafstand van Amersfoort Centraal
www.kunst-intuinen.nl

Met werk van: Annabelle Binnerts, Bas Oussoren, Felipe van Laar, Frank Koolen, Maya Berkhof, Melina Böhne, Ronald Nijhof, Rozemarijn Westerink en Tamar Frank.

LUCY wandelt de komende weken in een blog langs InTuinen. Kijk in het menu links voor alle afleveringen.

© LUCY 8 januari 2022, tekst en foto's Marjolein Sponselee