De tekening is het vertrekpunt van de tentoonstelling Space Drawings. Gastcurator Jantine Kremer zag dat kunstenaars die op papier werken regelmatig de grenzen van de tekening overschrijden, soms subtiel door een lijn met tape door te trekken buiten het papier, maar soms ook in grote objecten. Voor de tentoonstelling die ze hier met KAdE over maakte, ging ze op zoek naar kunstenaars die vooral dat laatste deden. Niet alle deelnemers zijn per definitie tekenaars, maar het tekenen speelt wel een belangrijke rol in hun werk. Of het ruimtelijke speelt een belangrijke rol in hun tekeningen.
Ruimtelijk tekenen
Heidi Linck bijvoorbeeld maakt hele donkere inkttekeningen van ruimtes waar ze geweest is. Slechts hier en daar is een streep wit te zien. Elementen uit die tekeningen verwerkt ze in haar installaties, die het negatief lijken van de tekeningen. Zo ook in KAdE. Een raster van zwarte latten hangt als een te laag plafond in de ruimte, aan de muur ernaast hangt een zwart vel papier en hoog erboven twee boekenplankjes. De summiere contouren van een fictieve ruimte. Het is alsof je in een tekening stapt en tussen de lijnen wandelt.
Bij Aam Solleveld is het spel tussen twee en drie dimensies heel subtiel. Met zwarte tape maakte ze een tekening op een grote witte wand. Hoewel de tekening heel minimaal is, is er een sterk ruimtelijk effect. Terwijl je blik ronddwaalt over de verschillende vormen schakelt de waarneming steeds tussen twee en drie dimensies. De geometrische patronen op de muur vormen onmiskenbaar ook een boekenkast waarin verschillende abstracte objecten zijn uitgestald.
Bij Aam Solleveld is het spel tussen twee en drie dimensies heel subtiel. Met zwarte tape maakte ze een tekening op een grote witte wand. Hoewel de tekening heel minimaal is, is er een sterk ruimtelijk effect. Terwijl je blik ronddwaalt over de verschillende vormen schakelt de waarneming steeds tussen twee en drie dimensies. De geometrische patronen op de muur vormen onmiskenbaar ook een boekenkast waarin verschillende abstracte objecten zijn uitgestald.
Poëtische installaties
Voor Space Drawings maakte elke deelnemer een nieuwe werk speciaal voor deze plek, afgestemd op de ruimte. Op de bovenverdieping hangt een ijl roze netwerk aan de muur en over de vloer. Het is een werk van Ronald de Ceuster. Hij trok de naden van de vloer over met purschuim, liet het drogen en hing het op. Het harde hoekige raster van de vloerplanken, iets dat je normaal geen blik waardig keurt, transformeerde tot een poëtisch beeld.
Het werk gaat goed samen met de installatie die Marissa Rappard in de nis ernaast maakte. Haar tekeningen variëren van grote vellen, dicht betekend met verschillende kleuren, lijnen en vormen, tot kleinere tekeningen met één figuur of scène. Hier zijn ze gecombineerd met dunne latten die als extra lijnen over het papier lopen, en als ruimtelijke constructies tussen de tekeningen staan. De tekeningen hangen aan de muur, aan het plafond, liggen op de vloer en komen de ruimte in op de houten constructies. Het geheel is als een landschap waar je doorheen kunt lopen. Rappard: “De tekeningen vormen samen een groter verhaal over reizen naar verre werelden die misschien zouden kunnen bestaan. De grote vellen zoomen enorm uit, de kleine juist in. Als je er doorheen loopt zie je flarden van een verhaal, maar het blijven flarden, het wordt nooit een geheel.”
Het werk gaat goed samen met de installatie die Marissa Rappard in de nis ernaast maakte. Haar tekeningen variëren van grote vellen, dicht betekend met verschillende kleuren, lijnen en vormen, tot kleinere tekeningen met één figuur of scène. Hier zijn ze gecombineerd met dunne latten die als extra lijnen over het papier lopen, en als ruimtelijke constructies tussen de tekeningen staan. De tekeningen hangen aan de muur, aan het plafond, liggen op de vloer en komen de ruimte in op de houten constructies. Het geheel is als een landschap waar je doorheen kunt lopen. Rappard: “De tekeningen vormen samen een groter verhaal over reizen naar verre werelden die misschien zouden kunnen bestaan. De grote vellen zoomen enorm uit, de kleine juist in. Als je er doorheen loopt zie je flarden van een verhaal, maar het blijven flarden, het wordt nooit een geheel.”
Massief
De massieve installaties op de begane grond vormen een groot contrast met de ijle werken op de tweede etage. Zijn dit nog wel tekeningen?
Thijs Ebbe Fokkens vult een zaal met een groot rond object, een houten bouwsel bekleed met zwart plastic. Met hulp van een opstapje kun je net over het randje kijken, alsof je over de rand van een vulkaan kijkt. Het gesmolten plastic bobbelt als zwarte lava. Aan alle kanten steken balken uit, alsof het nog een ruwe schets is. De zoektocht naar het doorgronden van de wereld is het uitgangspunt van alle tekeningen en objecten die Fokkens maakt. Steeds weer blijkt hij dezelfde soort plek te maken, een plek van overzicht, waar je greep krijgt op de wereld. Een mythische plek, die (helaas?) niet bestaat. Vaak zijn ook foto's van die plek in het beeld verwerkt, gemaakt vanuit een perspectief dat je als toeschouwer niet kunt benaderen. De installatie krijgt daardoor zelf ook iets ongrijpbaars, de kern geeft zich niet snel prijs.
Sui Jianguo en Liang Shuo nemen met hun werk FITUNFIT bezit van de andere zaal op de begane grond. De Chinese kunstenaar Sui Jianguo werkt in Amersfoort aan een werk voor de nieuwbouwwijk De Bron, waar hij een zandkiezel uitvergroot tot een enorme berg. Voor Space Drawings wilde hij met lokale materialen werken en die vond hij in ruime mate bij de Kringloopbeurs. Kasten, banken, stoelen, lampen, een kapstok en een stofzuiger voegde hij samen tot een groot beeld. Daarbij zoekt Jianguo, samen met zijn oud-leerling Shuo, naar voorwerpen die voorbestemd zijn voor elkaar, die perfect in elkaar passen. Alles is mooi op elkaar gestapeld tot een groot lang blok. Als een rechte lijn in de lege ruimte.
(c) LUCY, 19-1-2013. Tekst: Marjolein Sponselee.
Thijs Ebbe Fokkens vult een zaal met een groot rond object, een houten bouwsel bekleed met zwart plastic. Met hulp van een opstapje kun je net over het randje kijken, alsof je over de rand van een vulkaan kijkt. Het gesmolten plastic bobbelt als zwarte lava. Aan alle kanten steken balken uit, alsof het nog een ruwe schets is. De zoektocht naar het doorgronden van de wereld is het uitgangspunt van alle tekeningen en objecten die Fokkens maakt. Steeds weer blijkt hij dezelfde soort plek te maken, een plek van overzicht, waar je greep krijgt op de wereld. Een mythische plek, die (helaas?) niet bestaat. Vaak zijn ook foto's van die plek in het beeld verwerkt, gemaakt vanuit een perspectief dat je als toeschouwer niet kunt benaderen. De installatie krijgt daardoor zelf ook iets ongrijpbaars, de kern geeft zich niet snel prijs.
Sui Jianguo en Liang Shuo nemen met hun werk FITUNFIT bezit van de andere zaal op de begane grond. De Chinese kunstenaar Sui Jianguo werkt in Amersfoort aan een werk voor de nieuwbouwwijk De Bron, waar hij een zandkiezel uitvergroot tot een enorme berg. Voor Space Drawings wilde hij met lokale materialen werken en die vond hij in ruime mate bij de Kringloopbeurs. Kasten, banken, stoelen, lampen, een kapstok en een stofzuiger voegde hij samen tot een groot beeld. Daarbij zoekt Jianguo, samen met zijn oud-leerling Shuo, naar voorwerpen die voorbestemd zijn voor elkaar, die perfect in elkaar passen. Alles is mooi op elkaar gestapeld tot een groot lang blok. Als een rechte lijn in de lege ruimte.
(c) LUCY, 19-1-2013. Tekst: Marjolein Sponselee.
