Rotterdammer Hidde van Schie spreekt niet zoetgevooisd. Bij deze kunstenaar regeert het uitroepteken. Dat verstoort, verontrust en intrigeert tegelijkertijd. In Galerie 10 worden schilderijen, collages en sculpturen getoond. Van Schie heeft in een tekst bij de tentoonstelling veel woorden nodig om het werk van connotatie te voorzien. Dat is helemaal niet nodig. Het gaat niet aan dat iemand ook muzikant is en theatraliteit kent.
Van Schie schreeuwt. Of je kunt luisteren naar zijn beelden is maar de vraag. Zo ja, dan zal het oorverdovend zijn. Hidde van Schie kan schilderen, technisch en qua harmonische compositie. De grote doeken wekken in een zekere new-age-achtige wanorde ook structuur. De structuur van de kunstenaar. Dat is een alternatieve wereld waar je wellicht niet zo 1-2-3 op gekomen zou zijn. Van Schie laat een parallel universum zien. Of brult dat naar je toe.
Waarom die perspex scherven ergens staan bij wijze van beeldhouwwerk; Joost mag het weten. Hebben die collages niet veel en veel te veel te maken met de surrealisten? En wat dan nog? Mag een gewei als antenne op een drumstel staan? Ja, dat mag. De wereld van Van Schies wereld is bevreemdend, maar nooit kwaad. Het is veel droom of fantasie, maar nooit waanzin.
De expositie Silent Wars & Broken Chords & Painting in the Rain is veel, veel indrukken. Vale vogels wisselen van plek met zeer exuberante zenuwachtige (letterlijk!) tekeningen. Je ziet de wereld van de kunstenaar. Van Schie schreewt. Als je dat hoort, terwijl je kijkt, weet je dat je leven voorgoed veranderd is.
(c) LUCY, 2-4-2012, Tekst: Sven Schlijper. Beeld: Galerie 10
(c) LUCY, 2-4-2012, Tekst: Sven Schlijper. Beeld: Galerie 10