Omzwervingen
Ik had het in elk geval niet zo gepland, maar werd na een lift daar om de hoek afgezet. Het eerste dat je dan doet op onbekend terrein is de straatnaam checken. De Weversingel dus en ik kon dat toeval wel waarderen. Het project gaat immers over Amersfoort als textielstad. Ook was het zondag en kwam ik in de kerk terecht. Of althans een deel daarvan: de Onze Lieve Vrouwen toren, die het al heel lang zonder aanbouw moet doen. Sinds 1787 om precies te zijn en de kerk was toen al lang niet meer als zodanig in gebruik, zo las ik op internet. Lange tijd werkte ik aan de voet van die toren bij CBK Utrecht, onder andere aan het illustere tijdschrift LUCASX, de oudere broer van LUCY. Zo kwam er en passant heel wat uit het verleden voorbij. En ook dat hoort bij WEEF, dat je door Amersfoort zwerft en een andere kant van de stad leert kennen.
Contrast
De toren bezocht ik voor het Wolhuisje van Marijke Schurink. De suppoost van dienst had zeer toepasselijk een zelfgebreide trui aan met schapen erop. Bewust gekozen uiteraard. Schurink bouwde voor WEEF in de toren een kleine schuilhut, die mooi centraal in de ruimte staat. De buitenkant is eenvoudig en sober van van vorm. De binnenkant een warme en zachte verrassing: het hele hutje is bekleed met schapenvachten. Zonder schoenen voelt dat als een verend tapijt onder je voeten. De vachten zijn een zachte muur om tegen te leunen. Een weelderig bed om op te liggen. Een klein krukje staat in de hoek naast de deur. Een simpel peertje verlicht de ruimte. Of kan uit als je wilt. Meer is het niet, maar als zodanig meer dan genoeg. Een veilige haven voor een of twee personen.
Zachte schapen
Iets verderop in Museum Flehite is meer werk van Schurink te zien in de tentoonstelling van WEEF. Ook de schapen zijn er. Amersfoort heeft een eigen kudde schapen die her en der in de stad het gras maait. Een duurzame manier van natuurbeheer. In een video zien we hoe ze geschoren worden. Maar de wol van die schapen.. wat gebeurt daarmee? Schurink verbaasde zich over het feit dat wol zo weinig opbrengt en kennelijk niet meer als een waardevol product wordt gezien. Met haar installatie en objecten brengt ze de wol weer onder de aandacht en het materiaal weer dichterbij.
In de tentoonstelling laat ze een reeks objecten zien van wol, hout en dekens. De poëtische titel Gedachtengoed, past goed bij de abstracte, zachte vormen. De objecten zijn subtiel en aaibaar en lijken erom te vragen aangeraakt en vastgehouden te worden. Maar dat mag niet in een museum. Het werk prikkelt de zintuigen. Net als het wolhuisje; dat geen afstand houdt, maar zich als een vacht om je heen vouwt. Een cocon voor een winterslaap, tot de wereld weer veilig is.
WEEF - Marijke Schurink
OLV Toren Krankeledenstraat 30
vr-za 13:00 - 17:00
zo (tot 1 nov) 13:00 - 16:00
WEEF in Flehite: t/m 22 november.
Meer over WEEF en het programma op: http://www.weef.nu
Met werk van: Maria Blaisse, Arash Fakhim, Hester Haarsma, Bart Lunenburg, PJ Roggeband, Marijke Schurink, Roy Vastenburg
©LUCY 30-10-2020 tekst en foto's Marjolein Sponselee