Wat zie ik?
In de recente schilderijen gaat het vooral om licht en kleur en de werking van kleur onder invloed van licht. De relativiteit van wat je waarneemt: als het licht verandert verandert ook de kleur. Zo schildert hij bijvoorbeeld de lichtval op een radiator, of een fragment van geplooide lampenkap. Soms presenteert hij het werk in een hoek in plaats van parallel aan de muur, zodat de lichtval op het werk ook een rol speelt. Het liefst werkt hij op klein formaat, omdat dat de aandacht en de blik concentreert.
In De Volmolen in Amersfoort, een tijdelijke culturele broedplaats waarvan hij ook medeorganisator is, exposeert hij nu met aantal werken en een grote muurschildering. In de muurschildering doet hij hetzelfde als op doek en paneel: spelen met de waarneming. In een ritme dat herinnert aan de roedeverdeling van de ruiten verspringt een patroon van blauwe en roze vlakken steeds iets. Verschillen in kleur suggereren invallend licht en schaduw. Ook de combinatie van de twee kleuren geeft extra diepte, het blauw lijkt wat verder weg, roze komt naar je toe. In losse schilderijen maakt Kool eveneens gebruik van deze dieptewerking van kleuren. Hij werkt op kleine doeken en paneeltjes, waarbij hij ook de vorm laat meespelen in het totaal. Bijvoorbeeld door er een hoek af te zagen, of door hele platte dingen juist op dikke doekjes te schilderen. Een transparante enveloppe met plakband bijvoorbeeld. Een fragment van een kartonnen doos lijkt dan weer net echt van karton, omdat het op een dun paneel is geschilderd. In deze kleine trompe l'eouil schilderijen zoekt Kool precies naar het moment tussen abstractie en herkenbare vorm. Het is niet zoals de klassieke trompe l'oeils een manier om uitvoerig te demonstreren hoe goed hij daarin is, maar juist zo minimaal mogelijk; net genoeg om een illusie van diepte op te roepen.
Daarnaast maakt hij ook figuratief werk waarin hij meer klassieke technieken uitprobeert. Maar ook dan zijn vorm en kleur het belangrijkst. Anekdotisch of verhalend is het nooit, juist niet, dat haalt hij er zoveel mogelijk uit. Dat hij ook realistisch kan schilderen was voor de Amersfoortse collega's Roman Kienjet en Jacob Dijker aanleiding hem uit te nodigen schetsen te maken bij hun eerste ideeën voor de film Reebok. Kool tekende acht scènes van een hert dat door de stad zwerft, zowel in de historische binnenstad als in de moderne buitenwijken. Zoals Kattenbroek bijvoorbeeld, de wijk waar hij zelf opgroeide. Een splinternieuwe wijk die destijds super vernieuwend was in architectuur en stedenbouw. Kool herinnert zich nog de bussen vol architectuurtoeristen die door de wijk trokken.
De opnamen van Reebok vonden voor een deel plaats in zijn ouderlijk huis. Daar herkende ik zijn werk. Niet alleen omdat het aan de muur hing. Het huis heeft verschillende niveaus met rondom ramen, het invallende licht is steeds anders. En er zijn lamellen. In de uiteindelijke film hangt in een van de woonkamers een groot wit schilderij boven de bank met een subtiel verticaal streeppatroon. Wit op wit in smalle lijnen, die een ritme van spelend licht suggereren.
Florens Kool t/m 28 september
De Volmolen, tijdelijke culturele broedplaats
Plantsoen-Noord 2, Amersfoort
open op zaterdag van 11-18 en tijdens evenementen
https://volmolen-amersfoort.nl
www.florenskool.com
instagram: florenskool